Το 2020 ηταν η χρονιά του αρουραιου για τους Ανατολίτες, και ενα δίσεκτο ετος για ολους μας, παγκοσμίως. Και δεν ξερω αν το γνωριζεται αλλα στα δίσεκτα λενε γαμιεται ο Διας. Και στις χρονιες του αρουραιου γαμιεται διπλά καθώς ο αρουραιος ερχεται να καθαρισει τις ζωές μας απο ολα τα σαθρά και σάπια πραγματα και καταστασεις που δεν θα έπρεπε να νταραβεριζόμαστε.
Και εμάς γιατι μας τα λες αυτα ρε κοπελιά θα μου πειτε? Σωστο...αλλα τα
παραπανω εκαναν για πρώτη φορα επιτακτικη την ανάγκη να θέλω να ταξιδεψω στα
πάτρια και να δω τη μαμα μου. Ναι το 2020 για εμενα προσωπικα, ηταν απαισιο και
καθάριο ταυτόχρονα. Αλλα μια ψυχή και καρδιά την εχουμε οποτε πόσα να αντεξει
και αυτη μονάχη της...έπρεπε να παω να δω τη μαμάάάά μου.
Για να φύγεις απο τη Μαλαισία πρέπει να πάρεις ειδική άδεια απο την
κυβερνηση για την εξόδο και κυρίως την επανεισοδό σου στη χώρα. Γιατι με τα lockdown κλπ. η κυβερνηση αποφασίσε να
διώξει αρκετό κόσμο (ξένους) και να μην τους επιτρέψει να ξαναγυρίσουν, κυρίως
στο πρώτο και πιο αυστηρό από όλα lockdown. Με τα πολλά έγιναν ενα τσίκι πιο χαλαροί και
είπαν ότι αν δουλεύεις και έχεις βίζα, και έχεις ένα πάάάάρα πολύ σοβαρό λόγο
να φύγεις (πχ, υγειας, θανατος κλπ.) μπορείς να βγεις και να ξαναμπεις, αφου
παρεις αυτό το πολυπόθητο χαρτί απο την κυβέρνηση. Και αν πάρεις έγκριση
μπορεις να βγεις και να μπεις μονο μέσα σε 60 ημέρες. Αλλιώς πάλι απο την αρχή.
Οι αιτήσεις χιλιάδες, και αν δεν έπαιρνες απάντηση μεσα σε 14 μέρες έπρεπε να
το παρεις ότι είχες φάει άκυρο. Εγω κατάφερα και το πήρα το ΟΚ για να βγώ και
να ξαναμπώ, και έκλεισα το εισιτήριο μου για τις 18.12 ώστε να φτάσω στις 19.12
Αθήνα.
Αλλα πού να προλάβω να χαρώ, την επομένη βγάλανε μαντάτο στην Ελλάδα ότι
απο 18.12 μπαίνεις σε 10ημερη καραντίνα με το που σκας Ελλάδα. Αντε πάλι
πανικός να αλλάξεις εισιτήρια γιατί νταξ’ δε θα έκανα καραντίνα με αρνητικό PCR test που θα είχα ήδη απο Μαλαισία πριν έρθω.
Τα δικαιολογητικά που έπρεπε να εχω, αρκετά απλά. Την έγκριση να βγω και να
ξαναμπώ στη χώρα, ενα αρνητικο PCR test 72 ώρες μεσα/πριν ταξιδέψω, το εισιτήριο
μου, να κατεβάσω το κυβερνητικό app για να καταγραφω την κατάσταση της υγείας μου, και το χαρτί απο την
Ελληνική κυβερνηση απο το https://travel.gov.gr/#/
Την ημέρα του ταξιδιού μπορώ να πώ ότι όλα πήγανε ρολόι. Η διαδρομή για το διεθνές
αεροδρόμιο της KL, περίπου
ειναι 60 λεπτά, δεν είχε καθόλου κίνηση, και όταν έφτασα στο αεροδρόμιο με το
καλό, αυτό ήταν σαν σκηνικό σε ταινία με ζόμπι και την επικείμνεη καταστροφή του
κόσμου. Εντελώς άδειο, εκωφαντικά ήσυχο. Τίποτα ανοιχτό, κανένα μαγαζί, ούτε
καν για fast food. Στο γκισέ και ενώ είχα κάνει ήδη τσεκ
ιν, τους πήρε λίγο παραπάνω χρόνο μια και η χαρτούρα ηταν περισσότερη και
έπρεπε να σκανάρουν τα πάντα.
Απο ασφάλεια άλλο τίποτα. Παντού κυκλοφορουσαν αστυνομοι, αλλα νταξ’ ειχαν
βαρεθει και αυτοι τη ζωή τους μετα απο τοσους μήνες σε αυτή την κατάσταση.
Immigration checks ηταν μονο με αυτοπρόσωπη παρουσία και όχι μέσω των ηλεκτρονικών πυλών το οποιο πηρε 3 λεπτα παραπανω και μια σταμπα στο διαβατήριο, το οποιο δε μου αρεσει καθολου να μου τρώει σελιδες ετσι...τεσπα..και μετά....η απόλυτη νέκρα. Ευτυχώς που το lounge ήταν ανοιχτό και ξεκουράστηκα λίγο πριν την πτήση μια και ενα άγχος το εχεις σε τέτοιες καταστάσεις κακά τα ψέμματα. Στην πύλη μας δώσανε και face shields τις οποιες μαζί με τις μάσκες έπρεπε να φοράμε καθόλη τη διάρκεια της πτήσης μέχρι να βγούμε από το αεροπλάνο στον τελικό προορισμό. Μόνο για να φας και να πιεις μπορούσες να τη βγάλεις στα γρήγορα. Μη σου τύχει...επεσε πολύ γέλιο. Κατάλαβα πως την παλεύουν η κοπελιές με τη μπούργκα. Kudos για την επιμονή και υπομονή τους.
Το αεροπλάνο «άδειο». Δες φώτο να καταλάβεις. Ειχα όλη τη σειρά δικη μου.
Κοιμήθηκα σαν πουλάκι. Αλλά απο ταινίες....μάπα...τίποτα...δεν πληρώσανε το qatarflix…ξερωγω? Στο αεροπλανο μας δωσανε και το εξτρα σακουλακι με μια μασκα, γαντια και αντισηπτικο.
Στο Ελ.Βελ μπήκαμε στη σειρά ή οποια εννοειται δεν κραταγε το 1 μετρο social distancing και αφου μας πηρανε ενα δειγμα απο το λαιμο (όχι τη μυτη αυτη τη φορα), περάσαμε το immigration για να παρουμε βαλιτσουλες και να βγουμε.
Και έτσι λοιπόν πάτησα Ελλαδίτσα...!
